ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ορνιθολογική: Τα καλύτερα λοφία της πουλοπιάτσας!
1. Τσαλαπετεινός
Με ένα από τα ωραιότερα λοφία στην οικογένεια των πουλιών, ο Τσαλαπετεινός δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει απαρατήρητος!
Ειδικά όταν έχει το λοφίο του ανοιχτό, σαν βεντάλια, είναι χάρμα οφθαλμών!
Αγαπημένη του τροφή είναι τα έντομα, κάμπιες εντόμων και σκουλήκια, τα οποία αναζητά στο έδαφος και τα ξετρυπώνει από το χώμα χάρις το μακρύ ράμφος του.
Με ανάλαφρο πέταγμα σαν πεταλούδας, τέλος καλοκαιριού θα αναχωρήσει, μαζί με τους υπόλοιπους ανοιξιάτικους φτερωτούς μετανάστες, για την Αφρική, επιστρέφοντας και πάλι σε εμάς την ερχόμενη άνοιξη. Ουπ-ουπ-ουπ!
2. Λοφιοπαπαδίτσα
Αυτό το μικροπούλι τα έχει όλα: ομορφιά, καλή φωνή και ένα επιβλητικό (για το μέγεθός του πάντα) λοφίο που είναι σχεδόν πάντα όρθιο, θυμίζοντας τα έντονα ζελεδαρισμένα μαλλιά της δεκαετίας του ‘80!
Η Λοφιοπαπαδίτσα είναι από τις λιγότερο κοινές παπαδίτσες της χώρας μας και τη βρίσκουμε στη Βόρεια Ελλάδα, σε κωνοφόρα και μικτά δάση μεγάλου υψομέτρου. Τρέφεται με ποικιλία εντόμων και αραχνών αλλά και με σπόρους δέντρων.
Φτιάχνει τη φωλιά της σε κοιλότητες νεκρών κορμών, την οποία στρώνει με λειχήνες. Είναι πολύ πιστή στους τόπους αναπαραγωγής της. Παραμένει στα ίδια μέρη ακόμα και τον χειμώνα, απλά κατεβαίνει στα πιο χαμηλά όταν έχει πιάσει πολύ χιόνι στα ορεινά.
3. Κατσουλιέρης
Ο «Μοϊκανός» της οικογένειας των Κορυδαλλών και ο πιο κοινός τους εκπρόσωπος, είναι στενά συνδεδεμένος με τις ανοιχτές εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση.
Το λοφίο του είναι σχεδόν πάντα σηκωμένο και αποτελεί βασικό του χαρακτηριστικό, γιατί κατά τα άλλα είναι ένα πουλί με ουδέτερα, γήινα χρώματα που γίνεται ένα με το χώμα αν δεν κινηθεί.
Τον βρίσκουμε και σε ανθρώπινες εγκαταστάσεις (αεροδρόμια, λιμάνια κ.ά.) αλλά είναι πραγματικά στο στοιχείο του σε αμπελώνες και άλλες ξηρικές καλλιέργειες χωρίς πολλά δέντρα.
Αν και συνήθως τον συναντούμε να τρέχει σε χωματόδρομους και χωράφια, το αρσενικό όταν κελαηδά μπορεί να φτάσει σε μεγάλο ύψος για να δείξει το “σθένος” του!
4. Καλημάνα
Μακρύ, εντυπωσιακό λοφίο που κλέβει τις εντυπώσεις, ιριδίζοντα πρασινο-μωβ φτερά, χαρακτηριστική φωνή και ιδιαίτερο όνομα:
αυτά είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της Καλημάνας, αυτού του όμορφου παρυδάτιου πουλιού που συχνάζει σε υγρολίβαδα, λασποτόπια και πλημμυρισμένα χωράφια για να βρει σκουλήκια, έντομα και άλλα ασπόνδυλα.
Φωλιάζει στη Βόρεια και Δυτική Ελλάδα, ενώ στην υπόλοιπη χώρα παρατηρείται μόνο τον χειμώνα σε, δυστυχώς, ολοένα και μικρότερους αριθμούς εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της υποβάθμισης πολλών υγροτόπων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (Κατηγορία κινδύνου: Σχεδόν Απειλούμενο είδος).
5. Θαλασσοπρίστης
Είδος πάπιας που απαντάται συχνότερα σε παράκτιες περιοχές. Αντίθετα από τα άλλα είδη που παρατηρούνται στην Ελλάδα, προτιμά τα ψάρια από την υδρόβια βλάστηση, γι’ αυτό και συχνάζει σε βαθιά νερά.
Το αρσενικό έχει σκούρο πράσινο κεφάλι ενώ το θηλυκό έχει καφετί. Και τα δύο όμως μοιάζουν σαν να έχουν μόλις ξυπνήσει μετά από μάχη με το μαξιλάρι, έτσι όπως πετάγονται ανάκατα τα φτερά στο κεφάλι τους!
Άλλα χαρακτηριστικά είναι ο ψηλός λαιμός και το λεπτό ράμφος (που έχει μικρές οδοντώσεις για να πιάνει τα ψάρια και να μη ξεφεύγουν).
Τον παρατηρούμε τον χειμώνα σε όλη τη χώρα αλλά είναι πολύ πιο κοινός στη Βόρεια Ελλάδα. Το καλοκαίρι, αναπαράγεται στη Βόρεια Ευρώπη, κυρίως στις Σκανδιναβικές χώρες, φτιάχνοντας τη φωλιά του στο έδαφος κοντά σε λίμνες και ποτάμια.
Ακολουθήστε Μας
