Τηλεσκόπια: Τύποι Οπτικών – Σε τί διαφέρουν μεταξύ τους;

Αχρωματικό Διοπτρικό

Το κλασικό διοπτρικό χρησιμοποιεί ένα ζεύγος φακών με στοιχεία φτιαγμένα από οπτικό γυαλί και κρύσταλλο. Σε εστιακούς λόγους f/10 έως f/15 το χρωματικό σφάλμα είναι αμελητέο.

Αποχρωματικό Διοπτρικό

Για την εξάλειψη του χρωματικού σφάλματος μερικά αποχρωματικά χρησιμοποιούν φακό δύο ή τριών στοιχείων, ένα εκ των οποίων είναι φτιαγμένο από γυαλί πολύ χαμηλής σκέδασης (ED). Άλλα χρησιμοποιούν μικρούς διορθωτικούς φακούς κοντά στον εστιαστή.

Νευτώνειο Κατοπτρικό

Αυτή η κλασική σχεδίαση επινοήθηκε από τον Νεύτωνα το 1668 και χρησιμοποιεί ένα κοίλο πρωτεύον κάτοπτρο (κατά προτίμηση με παραβολική επιφάνεια) και ένα επίπεδο δευτερεύον.

Schmidt-Cassegrain (SCT)

Μία διορθωτική ασφαιρική πλάκα διορθώνει τα σφάλματα του σφαιρικού f/2 κατόπτρου. Ένα κυρτό δευτερεύον διπλώνει τη διαδρομή του φωτός, για να χωρέσει στον κοντό σωλήνα.

Maksutov-Cassegrain

Αυτό χρησιμοποιεί διορθωτή με μεγάλη καμπυλότητα. Το δευτερεύον είναι συχνά ένα ανακλαστικό σημείο στο εσωτερικό του διορθωτή. Όπως σε όλα τα Cassegrain, το φως εξέρχεται από μια οπή στο πρωτεύον κάτοπτρο.

Schmidt-Newtonian

Αυτή η υβριδική σχεδίαση, συνήθως f/4 ή f/5, συνδυάζει τον διορθωτή ενός Schmidt με τα οπτικά ενός Νευτώνειου, ώστε να μειώσει το σφάλμα κόμης που είναι εγγενές στα γρήγορα Νευτώνεια.

Maksutov-Newtonian

Συνήθως f/6, αυτή η σχεδίαση δίνει εικόνες απαλλαγμένες από σφάλματα σε μεγάλο εύρος πεδίου στις χαμηλές μεγεθύνσεις και είδωλα σαν των διοπτρικών σε υψηλές μεγεθύνσεις.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο THE BACKYARD ASTRONOMER’S GUIDE, εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης