Ο ουρανός και οι πλανήτες αυτή την εβδομάδα, από 22-2 έως και 28-2

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

από 22-2 έως και 28-2 (Επιμέλεια: Αντώνης Παντελίδης)

 

Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου

Λίγο πριν μπει ο Μάρτιος, είναι η σειρά του Σείριου να σταθεί στο ψηλότερό του σημείο στο νότο μόλις βραδιάζει. Ο αστερισμός του Μέγα Κυνός, μεγάλος νότιος αστερισμός, βρίσκεται εύκολα αν προεκτείνουμε προς τα νοτιοανατολικά την ευθεία που συνδέει τα άστρα δ, ε, ζ, τα οποία αποτελούν την ζώνη του Ωρίωνα δίπλα στον ομώνυμο αστερισμό. Ο περίφημος Σείριος, το λαμπρότερο άστρο στον αστερισμό, με μέγεθος – 1,57, είναι και το λαμπρότερο άστρο του ουρανού και ένα από τα πιο κοντινά μας άστρα, μόλις 8,5 έτη φωτός μακριά. Το όνομά του σημαίνει Στίλβων, δηλαδή σπινθηροβόλος, γιατί φαίνεται πολύχρωμος και με μεταβλητό φως, αν και στην πραγματικότητα είναι ένα λευκό άστρο. Λατρευτό άστρο των Αρχαίων Αιγυπτίων, προμηνούσε τις ευεργετικές πλημμύρες του Νείλου γατί τότε ανέτελλε με τον Ήλιο στο θερινό ηλιοστάσιο. (Πηγή: «Τα άστρα και οι μύθοι τους», Θεοδοσίου – Δανέζης.)

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου

Ο Άρης περνάει από τα σύνορα του Κριού προς τον Ταύρο απόψε. Θα τον βρείτε περίπου 5,5 ° νοτιοδυτικά του διάσημου σμήνους των Πλειάδων (M45). Τώρα είναι μόλις 7 ” σε διάμετρο (και συρρικνώνεται) και έχει μέγεθος 0,8. Αυτό το καθιστά περίπου ίσο με τη φωτεινότητα με το άλφα αστέρι του Ταύρου, τον Aldebaran, το οποίο βρίσκεται  ανάμεσα (αλλά δεν είναι μέρος) του συμπλέγματος του ανοιχτού σμήνους των Υάδων. Μπορεί να παρατηρήσετε ότι ο Άρης και ο Αλντεμπαράν έχουν παρόμοιο χρώμα, αλλά οι αποχρώσεις τους προέρχονται από εντελώς διαφορετικές πηγές. Ο Αλντεμπαράν είναι ένα «δροσερό» κόκκινο γιγαντιαίο αστέρι που παράγει το δικό του φως, ενώ το «σκουριασμένο» κόκκινο χώμα του Άρη αντανακλά απλώς το φως από τον δικό μας Ήλιο.

Φροντίστε να επιστρέψετε σε αυτήν την περιοχή ξανά τις επόμενες δύο εβδομάδες, καθώς ο Άρης φεύγει νότια των Πλειάδων και στη συνέχεια συνεχίζει το ταξίδι του στον Ταύρο για αρκετούς μήνες.

Τετάρτη, 24 Φεβρουαρίου

Το αστέρι R του Λαγωού, ονομάζεται επίσης Hind’s Crimson Star από αυτόν που το ανακάλυψε, τον J. R. Hind. Βρίσκεται 3,5 ° δυτικά-βορειοδυτικά του μεγέθους 3,3 μ του Λαγωού. Αυτό το αστέρι άνθρακα είναι ένα από τα πιο κόκκινα αστέρια του ουρανού, σαν ένα  ζωντανό ρουμπίνι, λόγω του συνδυασμού της χαμηλής θερμοκρασίας του και της απορρόφησης του μπλε φωτός από τον άνθρακα στην ατμόσφαιρα του αστεριού. Το R είναι επίσης ένα μεταβλητό αστέρι, του οποίου η φωτεινότητα μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια ενός έτους, από μέγεθος 5,5 έως το μέγεθος 11,7. Θα χρειαστείτε τουλάχιστον κιάλια για να το εντοπίσετε, αλλά σίγουρα αξίζει να το παρατηρήσετε μόλις το βρείτε.

Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου

Λίγο πριν την αυγή, ο έναστρος ουρανός μας θυμίζει τον ουρανό του καλοκαιριού. Ο Σκορπιός και ο Τοξότης βρίσκονται χαμηλά στα νοτιοανατολικά. Το θερινό τρίγωνο είναι περίπου στο μέσο του ανατολικού ουρανού. Φυσικά, ο όμορφος γαλαξίας του καλοκαιριού ρέει κατά μήκος του ανατολικού ουρανού. Αν θέλετε λοιπόν μια προεπισκόπηση του ουρανού όπως δηλαδή θα είναι τα βράδια του Ιουνίου, κάνετε παρατήρηση πριν το πρώτο φως της ημέρας.

Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου

Πανσέληνος στις 10:19 πμ. του Σαββάτου.

Η Σελήνη βρίσκεται κάτω από τον Λέοντα. Ο Βασιλίσκος (Regulus) είναι 7° πάνω στα δεξιά της Σελήνης. Η Algieba είναι 7° πάνω από την Σελήνη. Σε ένα απτικό πεδίο από ένα ζευγάρι κιάλια, θα έχετε πολύ καλή θέαση των παραπάνω  άστρων και της Σελήνης.

Η φάση της Σελήνης, σχεδόν πανσέληνος, δυσκολεύει τον εντοπισμό των αμυδρών αντικειμένων, που όμως παραμένουν πολλοί φωτεινοί στόχοι, συμπεριλαμβανομένου του σμήνους του Ηρακλή (M13). Αυτό το τεράστιο, φωτεινό σφαιρικό σύμπλεγμα είναι ορατό τις πρώτες πρωινές ώρες πριν από την ανατολή, όταν ο Ηρακλής είναι ψηλά στην ανατολή. Θα βρείτε το M13, το οποίο έχει μέγεθος 5,8, περίπου 2,5 ° νότια του μεγέθους 3,5 η του Ηρακλή. Αυτή η αρχαία ομάδα ήλιων εκτείνεται στα 20 ‘. Το M13 περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες αστέρια.

Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου

Η Ντενέμπολα, το 2^ου μεγέθους αστέρι στην άκρη της ουράς, λάμπει περίπου 7° στα αριστερά της ανατέλλουσας Σελήνης νωρίς το βράδυ.

Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου

Ο Σείριος Β προβλέφθηκε το 1844 από τον F.W. Bessel, αλλά δεν επιβεβαιώθηκε παρατηρησιακά μέχρι το 1862, και τότε μόνο κατά λάθος, όταν οι έμπειροι κατασκευαστές του μεγαλύτερου τότε διοπτρικού τηλεσκοπίου  στον κόσμο εξέταζαν τον αντικειμενικό φακό των 18,5 “, με τον Σείριο Β να έχει τη φήμη ως ενός «πολύ δύσκολου να διαχωριστεί» αστέρα. Την 31^η Ιανουαρίου 1862, ο Alvan Clark, ο μεγάλος κατασκευαστής τηλεσκοπίων, και ο γιος του Alvan Graham, έστρεψαν το νέο τους 18,5 ιντσών διοπτρικό τηλεσκόπιο στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός και ανταμείφθηκαν με την πρώτη οπτική παρατήρηση του Σείριου Β, τον λευκό νάνο συνοδό του φωτεινότερου αστέρα στον ουρανό. Το κατόρθωμά τους ύστερα από 150 χρόνια, εξακολουθεί να είναι μια πρόκληση.

 

Το περίφημο νεφέλωμα του Ωρίωνα φαίνεται ακόμα στο νοτιοδυτικό στο τέλος του χειμώνα. Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη με τηλεσκόπιο ευρέως πεδίου, έτσι καταγράφονται πολλές λεπτομέρειες γύρω από την περιοχή του νεφελώματος. Η φωτογραφία είναι του Σάκη Γκόγκου. Διαβάσετε λεπτομέρειες.

 

 

 ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

 

Για καθημερινή ενημέρωση σχετικά με την ηλιακή δραστηριότητα, επισκεφτείτε τον δικτυακό τόπο:www.spaceweather.com.

Ο Ερμής, ο Δίας, και ο Κρόνος φαίνονται χαμηλά τα χαράματα. Ο Δίας και ο Κρόνος είναι λίγο ψηλότερα και ευκολότερο να εντοπιστούν, από μέρα σε μέρα. Έχουν μέγεθος +0,3, -2,0 και +0,7, αντίστοιχα.

Ο Ερμής γίνεται λαμπρότερος και παραμένει στη θέση του, πολύ χαμηλά στα ανατολικά-νοτιοανατολικά 20 με 30 λεπτά πριν την ανατολή του Ήλιου.

Η Αφροδίτη δεν φαίνεται στον ουρανό, αφού είναι σε σύνοδο με τον Ήλιο.

Ο Άρης έχει μέγεθος +0,8, κάτω από τις Πλειάδες. Η φαινόμενη διάμετρος του είναι μόνο 6 ½  δευτερόλεπτα του τόξου. Δύει περίπου τα μεσάνυχτα.

Ο Ουρανός (5,8, στον Κριό) είναι 20° κάτω από τον Άρη νωρίς το βράδυ.

Ο Ποσειδώνας χάνεται στα δυτικά στο βραδινό λυκόφως.